Wart Kamps durft na 25 jaar eindelijk met een komische solovoorstelling het theater in het gaan. In Awkwart houdt de bekroonde cabaretier zijn eigen sociale ongemak tegen het licht én neemt hij het op voor de zwijgende meerderheid. “Iedereen is veel te streng voor zichzelf en elkaar.”
Het is niet de eerste keer dat Kamps in zijn eentje op het podium staat. Zes jaar geleden speelde het nu 45-jarige multitalent de solovoorstelling Richard III, over de Britse vorst die net als Kamps een vergroeide rug had. “Ik vond het doodeng om een tekst voor te dragen die geen lach probeerde op te wekken”, bekent de cabaretier nu. “Ik vond dat heel lastig omdat het publiek geen enkele indicatie geeft of ze het boeiend vinden wat je staat te doen.”
Daarom is Kamps zijn tweede solo een cabaretvoorstelling geworden, waarin hij op komische wijze zijn eigen sociale ongemak tegen het licht houdt. Het plan ontstond in coronatijd, toen de artiest thuis zat en vreesde dat de theaters voor altijd gesloten zouden blijven. Hij overwoog zelfs weer voor de klas te gaan staan, het beroep dat hij uitoefende toen hij in 1998 zijn tweelingbroer Tim en Bor Rooyackers het Amsterdams Kleinkunst Festival won. Het trio trok seizoenenlang volle zalen.
Maar de lockdowns werden langzaam maar zeker korter en een serieuze theatertournee langs de grote zalen leek weer een optie: “Eerst waren we een trio, toen stond ik twee programma's met mijn broer op het podium. Een cabaretsolo leek mij een logische volgende stap.”
Onder de douche
Het animo voor Awkwart bij de theaters bleek groter dan verwacht – al snel stond er een tournee van vier maanden op het programma. “Dat bericht gaf enorm veel inspiratie”, vertelt Kamps. “De ideeën kwamen vanzelf: in bed, onder de douche, op straat. Het lastigste vind ik altijd om een grap uit te tikken en zo perfect mogelijk te formuleren.”
De cabaretier nam als thema zijn eigen onhebbelijke eigenschap om alles in zijn leven te veel te analyseren en evalueren. “Ik maak mij vooraf en naderhand altijd enorm veel zorgen over alles”, legt hij uit. “Vooraf zie ik alles dat fout kan gaan en naderhand ga ik vooral bedenken wat ik allemaal anders had moeten of kunnen doen. Daardoor ga je je op het moment zelf júist krampachtig gedragen en wordt een situatie júist heel bizar.” Zo viert Kamps al jaren zijn verjaardag niet. “Ik maak me alleen maar zorgen of iedereen het wel naar zijn zin heeft en achteraf tel ik vooral de kringen op de tafel.”
Strengheid
Kamps neemt in zijn soloshow zijn chronische 'helikopterview' als rode draad voor sketches, liedjes en conferences. “Ik heb mezelf aangeleerd veel meer van het moment te genieten en ik wil mijn publiek leren hoe ik dat heb gedaan”, legt hij uit. “Ik doe dat deels aan de hand van typetjes en deels aan de hand van anekdotes uit mijn eigen leven.” Maar hij trekt het onderwerp nadrukkelijk ook breder. “De strengheid die ik voor mijzelf hanteer is kenmerkend voor de wereld van nu. Iedereen is streng voor elkaar en voor zichzelf. Als je ook maar iets zegt dat een ander niet aanstaat, word je gecanceld of krijg je doodsbedreigingen.”
Gillende meisjes
De cabaretier denkt dat de gevoelens en gedachten die hij deelt in Awkwart voor veel mensen herkenbaar zijn. “De schreeuwers krijgen de meeste aandacht. Maar 96 procent van de wereld zit niet op Twitter en heeft denk ik genoeg van al die ruzies en extreme meningen”, vermoedt hij. Voor die zwijgende meerderheid wil Kamps een lans breken in zijn show. “Toen we met zijn drieën op het podium stonden, zaten er vooral gillende meisjes van twintig in de zaal die kwamen voor Tim.”
Maar tegenwoordig kennen de meeste mensen Wart vooral van de hitserie Missie Aarde en de bekroonde familievoorstellingen die hij met het RO Theater maakte, zoals De Zere Neus van Bergerac. “Ik probeer nu eigenlijk in mijn eentje te doen wat ik toen met een gigantisch ensemble maakte: een soort mini-revue-cabaret. Zelfs de attributen, zoals een enorme pop en de baard van God, heb ik zelf gemaakt.”
+
+
= € 21,50
